EMCONTOS COM AS CIDADES - CASTELAO

EMCONTO COM AS CIDADES

POSTAGENS DOMINICAIS DE CONTOS QUE EXIBAM ALGUM DESTAQUE  À CIDADE

Conto de Daniel Alfonso Rodríguez Castelao (1886 - 1950), incluído no libro Cousas (1926-29).

Comprei a cidade de París

Na feira de Arzúa sempre hai quen venda de todo. Hai vendedores tan bos que as persoas acaban comprando o que non necesitan, incluso cousas que non valen para nada. Unha vez chegou un home que vendía cousas raras: o río Amazonas, o Océano Pacífico, os mares da Lúa... Dáballe a cada comprador unha escritura de propiedade, para que todo o mundo soubese quen era o dono desas cousas. Tiña unha labia extraordinaria. Falaba tan ben que convenceu a unha chea de xente para que levase a súa mercancía. Ó cabo dunha hora so lle quedaba por vender a cidade de París. Quen quedou coa cidade de París foi un barbeiro chamado Filipe, a cambio de cortarlle o pelo e a barba a aquel home. Filipe enmarcou a escritura e púxoa nun lugar ben visible da súa barbería, para que tódolos clientes a puidesen ler: "Propietario da cidade de París". Filipe aprendeu máis cousas sobre a cidade de París, e fachendeaba seguido, dicindo: —É unha cidade de Francia, máis aínda, é a capital de Francia. —Por ela pasa un río que se chama o Sena. —Ten dez millóns de habitantes, e todos falan o francés. Filipe foi aforrando pouco a pouco, e finalmente marchou a París para ve-la súa propiedade. A cidade era marabillosa, e Filipe encontrou ós habitantes moi amables e moi guapos. Pero nin el entendía unha palabra do que lle dicían os parisienses, nin estes entendían nada do que dicía Filipe. —Son o dono da cidade, ¿non volo dixeron aínda? Os parisienses dicían que si coa cabeza, porque non entendían nada pero eran amables, e Filipe poñíase todo contento. Cando volveu á súa barbería de Arzúa, Filipe comentaba cos clientes: —Unha cidade así a cambio dun corte de pelo e barba. Verdadeiramente comprei ben barato. Pero o barbeiro enganábase. Pagara de máis. Porque cada neno que vén a este mundo ten direito a gozar do mundo enteiro sen pagar un céntimo. So ten que abri-los ollos e collelo coas súas mans. Conto adaptado de Favole al telefono, obra de Gianni Rodari (1920 - 1980). Publicada orixinalmente por Giulio Einaudi, Torino, 1962. Hai versións castellana e galega de Editorial Juventud, Barcelona.